One month down!
Door: Richèl
Blijf op de hoogte en volg Richèl
24 November 2016 | Verenigde Staten, New York
Helloooo people!
Vandaag is het 24 November 2016 en dat betekent dat ik precies een maand in The Big Apple ben! Op het moment van schrijven ben ik completely flabbergasted van het feit hoe snel of deze eerste weken zijn gegaan, de tijd is me echt voorbij gevlogen! Dat kan ook haast niet anders, wanneer je iedere dag, de hele dag, wordt overspoeld met nieuwe indrukken en je constant van de ene verbazing in de andere valt. Één van de hoogtepunten tot nu toe, letterlijk en figuurlijk, was toch wel het bezoekje aan Rockefeller, waar je vanaf de 67e verdieping uitzicht hebt over de hele stad! Vanaf 16:00 zagen we hoe de ondergaande zon de stad over laat gaan van de dag naar de nacht, werkelijk een magisch moment om mee te maken (niet in de laatste plaats door de miljoenen lichtjes die je langzaam aan ziet gaan).
Ten eerste: mijn oprechte excuus voor het achterstallige onderhoud van mijn beloofde reisverhalen. Als ik een aantal dingen mag noemen die ik heb geleerd in New York, dan zou één van de eerste zijn dat het leven hier altijd in de tiende versnelling staat! Alles is snel, gericht op 'gemak dient de mens'. Helaas vallen daar de sociale verplichtingen ook onder. Heb jij vandaag (of morgen, of overmorgen) geen tijd om een leuk reisverhaaltje te schrijven? Dan doe je dat maar wanner je daar wel tijd voor hebt. Maak het jezelf gemakkelijk wanneer het kan, want 'gemak dient de mens' geldt hier niet voor je werkleven.
Het tweede ding wat ik heb geleerd gaat namelijk over de motivatie om te werken. Iedereen is bezig met werk. Of het nou gaat om een bijbaantje in de lokale bar naast je studie of een topcarrière bij een Multinational, New York is all about working 24/7. Ik moet eerlijk bekennen dat ik me heel goed kan vinden in deze werkcultuur en dat ik een stuk beter kan aarden dan op andere plaatsen in de wereld waar ik ben geweest, waar ze het werk absoluut niet hadden uitgevonden. Op dit moment geniet ik heerlijk van mijn twee daagjes vrij, na tien dagen achter elkaar te hebben gewerkt, maar dan weet je het natuurlijk wel extra te waarderen!
De derde les? Hoe groot een stad dan ook mag zijn, hoe oneindig de activiteiten lijken, het is ontzettend belangrijk dat je binnen je eigen cirkeltje een stukje 'thuis' opbouwd. Leer je woongebied kennen, de straten, de beste routes, de plekken waar je (na een bepaalde tijd) niet moet komen, de vaste herkenningspunten. Zoek bijvoorbeeld ook een vaste bar/pub, waar je makkelijk heen kunt lopen voor een snelle borrel met vrienden of collega's en waar je simpelweg terecht kunt voor een beetje gezelligheid. Nu hoor ik je denken: "dat zal in zo'n grote stad toch geen enkel probleem zijn?" Klopt! Maar juist omdat de stad zo ontzettend groot is, kan het zomaar zijn dat je je een beetje verloren en daardoor eenzaam gaat voelen. Gelukkig heb ik dit zelf absoluut nog niet ervaren, maar ik moet zegegen dat ik ideaal vind dat ik inmiddels mijn vaste plekjes heb gevonden.
Tot nu toe heb ik een geweldige tijd in New York. De mensen zijn godzijdank niet half zo oppervlakkig als wat ik van te voren had verwacht. Mensen zijn hier simpelweg op gemak georiënteerd. Gemak voor jezelf, maar ook voor anderen. Iedereen hier is meer dan gewillig om je te helpen, helemaal wanneer ze doorhebben dat je nieuw bent of niet hier vandaan komt. Iedereen zal je eerlijk de goeie weg wijzen, advies geven om sneller te wennen, en handige tips om het leven makkelijker te maken. Oppervlakkig is naar mijn mening echt een vooroordeel wat wij in Nederland hebben ontwikkeld en wat daar misschien nog wel meer het geval is dan hier. Hier is het namelijk zo dat wanneer iemand niet geïnteresseerd is, of geen tijd voor je heeft, ze je niet snel zullen vragen hoe het met je gaat. Niet omdat ze niet aardig zijn, maar omdat ze weten dat ze geen tijd hebben voor het gesprek wat daarna zou volgen. Call me crazy, maar ergens kan ik de redenering wel begrijpen.
Het allerbeste aan de stad vind ik misschien toch wel de enorme contrasten die je dagelijks tegenkomt, en dan met name het verschil tussen 'de stad' en de kalmte die je vindt in Central Park. Central Park is absoluut één van mijn favoriete plekken om heen te gaan. Ik ben er dan ook zeker 4 of 5 keer per week te vinden. De ene keer is het tijdens mijn rondje hardlopen, wat ik hier gelukkig behoorlijk op peil heb kunnen houden. Drie keer per week trek ik mijn huppelschoentjes aan en ren ik heerlijk door de stad om m'n hoofd leeg te maken. Dit was voor mij in de erste instantie ook de ideale manier om mijn eigen woongebied te ontdekken, wat tot mijn grote euforie super dicht bij Central Park is. Ook wanneer ik later op de dag moet werken (omdat ik af en toe diensten heb van 15:00 tot 00:00), vind ik het heerlijk om voor die tijd een stuk door het park te wandelen.
Iets waar ik nog niet zo goed aan kan wennen is de manier waarop 90% van het voedsel hier is voorbewerkt met suiker. Amerika is wel absoluut suikerverslaafd, wat al te proeven is aan een normaal sneetje brood. ALLES hier is zoeter dan wat wij in Europa gewend zijn, maar dat hebben ze hier inmiddels niet eens meer in de gaten. Je moet ontzettend goed opletten wanneer je 'gezonde' producten wilt kopen, want overal waar "healthy, minder caloriëen, of 0% vet" op staat is minstens een kilo suiker ingepropt. Langzaam maar zeker leer ik de etiketten wel een beetje lezen en weet ik de addertjes onder het gras te vinden. Je moet natuurlijk ook wel gewoon lekker genieten van de duizenden mogelijkheden die New York op het gebied van eten te bieden heeft, maar toch kan het geen kwaad om een beetje op te letten wat er allemaal naar binnen gaan.
Het andere ding waar ik eigenlijk veel te nuchter voor ben, maar waar ik helaas ook langzaam maar zeker aan begin te wennen zijn de prijzen hier... New York (in ieder geval het centrum zoals Manhattan) is namlijk ONBETAALBAAR! Begrijp me niet verkeerd, de mensen verdienen hier ook hele andere bedragen dan in Europa, waardoor de verhouding tussen salaris enlevensonderhoud ook anders ligt. Toch val ik als nuchtere Hollandse nog steil achterover wanneer je, en ik overdrijf niet, welgeteld $10 voor een halve liter yoghurt betaald, minimaal rond de $15 voor EEN GLAS huiswijn, en gemiddeld $4 voor een coffee to go.
To go - absouut een begrip in New York. Aan de ene kant vind ik het fantatisch, omdat je op deze manier dus al die verschillende gerechten uit de verschillende culturen kunt proberen, aan de andere kant wordt het leven daardoor ook een stuk duurder natuurlijk. Voor een beetje take-out zoals het ook wel wordt genoemd, betaal je toch snel tussen de $8-$15 dollar en dan heb je het dus over 1 maaltijd. Na de eerste week op deze manier te hebben geleefd heb ik uiteindelijk een redelijke balans kunnen vinden tussen boodschapjes doen en thuis iets in elkaar flansen, gecombineerd met heerlijke (snelle, gemakkelijke) etentjes buiten de deur, oftewel: to-go.
In mijn vrije tijd doe ik niets liever dan uren door de stad struinen, allerlei nieuwe buurtjes, straten, winkels en culinaire dingen ontdekken. Het is natuurlijk een kunst om het een beetje betaalbaar te houden, maar die uitdaging bevalt me wel! Uiteraard trakteer ik mezelf regelmatig ook de manier zoals je dat in New York hoort te doen, maar dan vooral in de kleine dingen, zoals een heerlijk kopje koffie of verse salade. Het is echt bizar hoe snel of je hier zomaar een paar kilometer verslijt tijdens een tripje richting hartje Manhattan, of meer naar het Zuiden en het levendige deel van de stad. Ik loop hier ontzettend veel, maar ondertussen weet ik ook redelijk hoe de metro werkt. De metro is hier trouwens ook een begrip opzich, haast iedereen maakt er letterlijk 24 uur per dag gebruik van. Het is geen uitzondering dat mensen hier gemiddeld een uur moeten reizen om op het werk te komen, dus het ritje in de metro is voor velen onderdeel van de dag. Gelukkig heb ik mijn appartementje weten te vinden op loopafstand van mijn werk. Na een goede verfrissende wandelingen van zo'n 20 minuten sta ik paraat bij The Mark Hotel!
Ik denk dat ik mijn verslag er voor vandaag maar bij laat, maar ik moet zeggen dat het heerlijk was om weer eens ouderwets van me af te schrijven. Ik hoop dat ik in de toekomst iets regelmatiger een update kan geven, waardoor de verhalen ook iets minder tijd in beslag nemen om te lezen (en te schrijven). Nu ga ik mijn tas inpakken en me voorbereiden op een super leuke avond! Ik ben namelijk uitgendigd door een collega om een echte Amerikaanse Thanksgiving bij haar familie te vieren! Dat vind ik dus echt zó bijzonder! Ik ben ontzettend benieuwd naar hoe dit gaat worden, maar ik weet zeker dat er een heleboel gezelligheid en lekker eten zal zijn :)
Vandaag is het 24 November 2016 en dat betekent dat ik precies een maand in The Big Apple ben! Op het moment van schrijven ben ik completely flabbergasted van het feit hoe snel of deze eerste weken zijn gegaan, de tijd is me echt voorbij gevlogen! Dat kan ook haast niet anders, wanneer je iedere dag, de hele dag, wordt overspoeld met nieuwe indrukken en je constant van de ene verbazing in de andere valt. Één van de hoogtepunten tot nu toe, letterlijk en figuurlijk, was toch wel het bezoekje aan Rockefeller, waar je vanaf de 67e verdieping uitzicht hebt over de hele stad! Vanaf 16:00 zagen we hoe de ondergaande zon de stad over laat gaan van de dag naar de nacht, werkelijk een magisch moment om mee te maken (niet in de laatste plaats door de miljoenen lichtjes die je langzaam aan ziet gaan).
Ten eerste: mijn oprechte excuus voor het achterstallige onderhoud van mijn beloofde reisverhalen. Als ik een aantal dingen mag noemen die ik heb geleerd in New York, dan zou één van de eerste zijn dat het leven hier altijd in de tiende versnelling staat! Alles is snel, gericht op 'gemak dient de mens'. Helaas vallen daar de sociale verplichtingen ook onder. Heb jij vandaag (of morgen, of overmorgen) geen tijd om een leuk reisverhaaltje te schrijven? Dan doe je dat maar wanner je daar wel tijd voor hebt. Maak het jezelf gemakkelijk wanneer het kan, want 'gemak dient de mens' geldt hier niet voor je werkleven.
Het tweede ding wat ik heb geleerd gaat namelijk over de motivatie om te werken. Iedereen is bezig met werk. Of het nou gaat om een bijbaantje in de lokale bar naast je studie of een topcarrière bij een Multinational, New York is all about working 24/7. Ik moet eerlijk bekennen dat ik me heel goed kan vinden in deze werkcultuur en dat ik een stuk beter kan aarden dan op andere plaatsen in de wereld waar ik ben geweest, waar ze het werk absoluut niet hadden uitgevonden. Op dit moment geniet ik heerlijk van mijn twee daagjes vrij, na tien dagen achter elkaar te hebben gewerkt, maar dan weet je het natuurlijk wel extra te waarderen!
De derde les? Hoe groot een stad dan ook mag zijn, hoe oneindig de activiteiten lijken, het is ontzettend belangrijk dat je binnen je eigen cirkeltje een stukje 'thuis' opbouwd. Leer je woongebied kennen, de straten, de beste routes, de plekken waar je (na een bepaalde tijd) niet moet komen, de vaste herkenningspunten. Zoek bijvoorbeeld ook een vaste bar/pub, waar je makkelijk heen kunt lopen voor een snelle borrel met vrienden of collega's en waar je simpelweg terecht kunt voor een beetje gezelligheid. Nu hoor ik je denken: "dat zal in zo'n grote stad toch geen enkel probleem zijn?" Klopt! Maar juist omdat de stad zo ontzettend groot is, kan het zomaar zijn dat je je een beetje verloren en daardoor eenzaam gaat voelen. Gelukkig heb ik dit zelf absoluut nog niet ervaren, maar ik moet zegegen dat ik ideaal vind dat ik inmiddels mijn vaste plekjes heb gevonden.
Tot nu toe heb ik een geweldige tijd in New York. De mensen zijn godzijdank niet half zo oppervlakkig als wat ik van te voren had verwacht. Mensen zijn hier simpelweg op gemak georiënteerd. Gemak voor jezelf, maar ook voor anderen. Iedereen hier is meer dan gewillig om je te helpen, helemaal wanneer ze doorhebben dat je nieuw bent of niet hier vandaan komt. Iedereen zal je eerlijk de goeie weg wijzen, advies geven om sneller te wennen, en handige tips om het leven makkelijker te maken. Oppervlakkig is naar mijn mening echt een vooroordeel wat wij in Nederland hebben ontwikkeld en wat daar misschien nog wel meer het geval is dan hier. Hier is het namelijk zo dat wanneer iemand niet geïnteresseerd is, of geen tijd voor je heeft, ze je niet snel zullen vragen hoe het met je gaat. Niet omdat ze niet aardig zijn, maar omdat ze weten dat ze geen tijd hebben voor het gesprek wat daarna zou volgen. Call me crazy, maar ergens kan ik de redenering wel begrijpen.
Het allerbeste aan de stad vind ik misschien toch wel de enorme contrasten die je dagelijks tegenkomt, en dan met name het verschil tussen 'de stad' en de kalmte die je vindt in Central Park. Central Park is absoluut één van mijn favoriete plekken om heen te gaan. Ik ben er dan ook zeker 4 of 5 keer per week te vinden. De ene keer is het tijdens mijn rondje hardlopen, wat ik hier gelukkig behoorlijk op peil heb kunnen houden. Drie keer per week trek ik mijn huppelschoentjes aan en ren ik heerlijk door de stad om m'n hoofd leeg te maken. Dit was voor mij in de erste instantie ook de ideale manier om mijn eigen woongebied te ontdekken, wat tot mijn grote euforie super dicht bij Central Park is. Ook wanneer ik later op de dag moet werken (omdat ik af en toe diensten heb van 15:00 tot 00:00), vind ik het heerlijk om voor die tijd een stuk door het park te wandelen.
Iets waar ik nog niet zo goed aan kan wennen is de manier waarop 90% van het voedsel hier is voorbewerkt met suiker. Amerika is wel absoluut suikerverslaafd, wat al te proeven is aan een normaal sneetje brood. ALLES hier is zoeter dan wat wij in Europa gewend zijn, maar dat hebben ze hier inmiddels niet eens meer in de gaten. Je moet ontzettend goed opletten wanneer je 'gezonde' producten wilt kopen, want overal waar "healthy, minder caloriëen, of 0% vet" op staat is minstens een kilo suiker ingepropt. Langzaam maar zeker leer ik de etiketten wel een beetje lezen en weet ik de addertjes onder het gras te vinden. Je moet natuurlijk ook wel gewoon lekker genieten van de duizenden mogelijkheden die New York op het gebied van eten te bieden heeft, maar toch kan het geen kwaad om een beetje op te letten wat er allemaal naar binnen gaan.
Het andere ding waar ik eigenlijk veel te nuchter voor ben, maar waar ik helaas ook langzaam maar zeker aan begin te wennen zijn de prijzen hier... New York (in ieder geval het centrum zoals Manhattan) is namlijk ONBETAALBAAR! Begrijp me niet verkeerd, de mensen verdienen hier ook hele andere bedragen dan in Europa, waardoor de verhouding tussen salaris enlevensonderhoud ook anders ligt. Toch val ik als nuchtere Hollandse nog steil achterover wanneer je, en ik overdrijf niet, welgeteld $10 voor een halve liter yoghurt betaald, minimaal rond de $15 voor EEN GLAS huiswijn, en gemiddeld $4 voor een coffee to go.
To go - absouut een begrip in New York. Aan de ene kant vind ik het fantatisch, omdat je op deze manier dus al die verschillende gerechten uit de verschillende culturen kunt proberen, aan de andere kant wordt het leven daardoor ook een stuk duurder natuurlijk. Voor een beetje take-out zoals het ook wel wordt genoemd, betaal je toch snel tussen de $8-$15 dollar en dan heb je het dus over 1 maaltijd. Na de eerste week op deze manier te hebben geleefd heb ik uiteindelijk een redelijke balans kunnen vinden tussen boodschapjes doen en thuis iets in elkaar flansen, gecombineerd met heerlijke (snelle, gemakkelijke) etentjes buiten de deur, oftewel: to-go.
In mijn vrije tijd doe ik niets liever dan uren door de stad struinen, allerlei nieuwe buurtjes, straten, winkels en culinaire dingen ontdekken. Het is natuurlijk een kunst om het een beetje betaalbaar te houden, maar die uitdaging bevalt me wel! Uiteraard trakteer ik mezelf regelmatig ook de manier zoals je dat in New York hoort te doen, maar dan vooral in de kleine dingen, zoals een heerlijk kopje koffie of verse salade. Het is echt bizar hoe snel of je hier zomaar een paar kilometer verslijt tijdens een tripje richting hartje Manhattan, of meer naar het Zuiden en het levendige deel van de stad. Ik loop hier ontzettend veel, maar ondertussen weet ik ook redelijk hoe de metro werkt. De metro is hier trouwens ook een begrip opzich, haast iedereen maakt er letterlijk 24 uur per dag gebruik van. Het is geen uitzondering dat mensen hier gemiddeld een uur moeten reizen om op het werk te komen, dus het ritje in de metro is voor velen onderdeel van de dag. Gelukkig heb ik mijn appartementje weten te vinden op loopafstand van mijn werk. Na een goede verfrissende wandelingen van zo'n 20 minuten sta ik paraat bij The Mark Hotel!
Ik denk dat ik mijn verslag er voor vandaag maar bij laat, maar ik moet zeggen dat het heerlijk was om weer eens ouderwets van me af te schrijven. Ik hoop dat ik in de toekomst iets regelmatiger een update kan geven, waardoor de verhalen ook iets minder tijd in beslag nemen om te lezen (en te schrijven). Nu ga ik mijn tas inpakken en me voorbereiden op een super leuke avond! Ik ben namelijk uitgendigd door een collega om een echte Amerikaanse Thanksgiving bij haar familie te vieren! Dat vind ik dus echt zó bijzonder! Ik ben ontzettend benieuwd naar hoe dit gaat worden, maar ik weet zeker dat er een heleboel gezelligheid en lekker eten zal zijn :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
